به گزارش تجسمی آنلاین کیارنگ علایی، هنرمند عکاس و مدرس دانشگاه با اشاره به آنکه در میان اغلب جشنواره های حوزه تجسمی کشور، کمتر رویدادی را می توان پیدا کرد که رویکرد مهم و اصلی ترین محور خود را بر پشتوانه سازی هنرمندان آینده کشور استوار کرده باشد، گفت: در اغلب جشنواره ها ممکن است که تحقق این رویکرد بیشتر جنبه شعاری داشته باشد؛ اما هنگامی که نگاهمان را بر شکل عملیاتی استوار می کنیم، متوجه می شویم که در حوزه آینده سازی نسل هنرمندان کشور، کمتر توانستیم در قالب سیاست گذاری رویدادها و جشنواره ها موفق باشیم.
وی به برگزاری جشنواره هنرهای تجسمی جوانان که این روزها گام بیست و ششم آن در ایلام در حال برگزاری است به عنوان یکی از معدود جشنواره های هنرهای تجسمی با محوریت پشتوانه سازی نسل آینده هنرمندان کشور اشاره کرد و افزود: در این جشنواره برخلاف دیگر رویدادهای رقابتی در عرصه هنر، مساله رقابت برای شرکت کنندگان در لایه های زیرین این رویداد قرار دارد.
مترجم کتاب «نمادها و نشانه ها» ادامه داد: درست در نقطه مقابل رویکرد رقابتی جشنواره های تجسمی، تمامی حاضران و هنرجویان جوان در این رخداد؛ مهمترین اولویت خود را در زمینه آموزش و کسب تجربه قرار می دهند. این مساله شاید در دیدگاه نخست قابل تقدیر باشد اما باز هم آسیب ها و ضعف هایی خود را به همراه دارد.
به گفته علایی؛ اگر بنا باشد تا نگاه آسیب شناسانه ای به بخش کارگاهی جشنواره هنرهای تجسمی جوانان بیندازیم؛ می توانیم مدت زمان کوتاه دو الی سه روزه برگزاری کارگاه‌ها را به عنوان آسیب مهم آن به شمار آوریم. چرا که ممکن است مفاهیم و مطالب مد نظر مدرس کارگاه در طی این بازه زمانی کوتاه به هنرجویان منتقل نشود. به ویژه در حوزه عکاسی که نیازمند فعالیت میدانی است و مانند گرافیک و یا تصویر سازی؛ بیشتر فعالیت آن در حیطه کارگاه و فعالیت استودیویی انجام نمی شود.
هنرمند عکاس کتاب مجموعه عکس «یک شرجی آرام» گفت: در تمام جهان شاهد هستیم که در ذیل برگزاری رخدادهای لابراتواری و کارگاهی، هنرجویان در قالب یک برنامه مدون، مشخص و برنامه ریزی شده با استاد همراه هستند تا آثارشان در محیطی دوستانه کالبدشکافی و به چالش کشیده شود. هدف اصلی این کارگاه‌ها در تمامی جهان به همین گونه است.
وی یادآور شد: هدف نخست به چالش کشیدن هنرجویان جوان است اما مسئله مهم آن است که در قالب این رویکرد چالش انگیز، هنرجویان جوانی که نخستین گام های فعالیت خود را بر می دارند دچار آسیب روحی نشوند و استادان در فضایی عادلانه آثارشان را قضاوت کنند. در قالب این مکالمه رو در رو و صمیمانه است که شاهدیم در کنار انتقال تجربیات استادان؛ بار علمی و آموزشی کارگاه ها نیز رعایت می شود.
این مدرس دانشگاه، مساله آموزش هنر در عصر حاضر را متکی بر سه رویکرد گذشته محور؛ حال انگارانه و آینده نگرانه استوار دانست و تصریح کرد: در رویکرد گذشته محور؛ مدرس باید به مرور دانش و آموخته های هنرجویان توجه داشته باشد تا مطالبش به تکرار نیافتد. در مفهوم حال انگارانه، باید تلاش کند مدیریت و طراحی پروژه را آموزش دهد و در گام سوم با توجه به انتقال دانش؛ باید توانایی آن را داشته باشد تا مسیر حرکت و هدایت هنرجویان را هموارتر کند. این درست همان بزنگاهی است که آسیب کلان حوزه آموزش هنرهای تجسمی در کشور را بازتاب می دهد.
وی افزود: برای آموزش مفاهیم هنرهای تجسمی نیازمند حداقل هایی در زمینه زیرساخت و فراهم بودن امکانات اولیه هستیم اما برخی از استان‌ها و شهرستانها در حوزه ظرفیت های اجرایی و آموزشی از بن‌مایه ضعیفی برخوردار هستند.
به گفته علایی؛ به همین سبب است که برگزاری این جشنواره در برخی از استان‌ها و شهرستان‌های کشور صرفاً فقط در حد صورت برگزاری و نام آن استان باقی مانده و به قول معروف شکل ظاهری را حفظ کرده است و در مقام نگاه کیفیت گرایانه نتوانسته نه الگوهای متولیان و برنامه‌ریزان این رخداد و نه انگاره‌های استادان و داوران کارگاه را برآورده سازد.
وی خاطرنشان کرد: باید بپذیریم از نظر سخت افزاری بسیاری از امکانات در استان‌ها و شهرستان‌های محروم وجود ندارد و در عرصه هنرهای تجسمی، امکانات سخت افزاری و زیرساخت‌های ابتدایی از مهمترین اصول برای برداشتن نخستین گام ها به ویژه در حوزه آموزش جوانان در رشته های مختلف هنرهای تجسمی به شمار می رود.
منبع: ایرنا