به گزارش تجسمی آنلاین، وینسنت ون گوگ این اقدام را در مزرعه ی گندمی که داشت از آن تصویر می کشید یا در انبار غله ای انجام داد. دو پزشک سعی کردند او را از این وضعیت نجات دهند اما نتوانستند، چون جراح وجود نداشت. چندی پس از شلیک به علت عفونت محل شلیک جان سپرد و برادرش تئو این خبر را از طریق نامه ای به خواهرش الیزابت رساند. 
متن این نامه چنین بود:” در آخرین نامه ای که حدود ۴ ساعت قبل از مرگش به دستم رسید، گفته بود:«من تمام تلاشم را کردم تا همانند همه ی نقاشانی که دوستشان داشتم زندگی کنم» مردم باید بدانند که وینسنت در عین حال که هنرمند فوق العاده ای بود، انسانیت فوق العاده ای نیز داشت. به مرور زمان مردم به قضیه اذعان می کنند و همه از مرگ زود هنگام چنین شخصیتی افسوس خواهند خورد.  ”

تئو که همیشه حامی برادرش بود، ۶ ماه پس از مرگ وینسنت جان سپرد. همسر تئو پس از مرگ آنها اقدام به جمع آوری آخرین آثار برادر شوهرش کرد و به خاطر تلاش های او در حدود ۱۱ سال بعد آثار وینسنت ون گوگ به رسمیت شناخته شد.

در 163 سال پیش سی ام مارس برابر با دهم فروردین ماه، وینسنت ون گوگ یکی از بزرگ ترین هنرمندان جهان در طول تاریخ متولد شد. 
او یکی از مشهورترین و تاثیر گذار ترین هنرمندان در تمام ادوار تاریخ است، اما ون گوگ در طول دوره کوتاه زتدگی خویش تلاش های فراوانی در عصر تاریک خود داشت. او در ۳۰ مارس ۱۸۵۳ در هلند و در یک خانواده مذهبی با سطح متوسط به دنیا آمد. پس از سفر های فراوان به نقاط مختلف دنیا و کسب تجربه های مختلف در عرصه های گوناگون اشتغال او نقاشی را به عنوان حرفه ی اصلی خود انتخاب کرد، بدون آن که تجربه ای در آن داشته باشد. آثار فوق العاده وی در مناظر، پورتره ها و طرح های اولیه، با رنگ های پر طراوت شان و پرسپکتیو های وی، نگاه مردم آن زمان را به هنر منقلب کرد. 
ون گوگ هنگام خلق این آثار با افسردگی و بیماری های روحی و روانی دست و پنجه نرم می کرد. آثار او هم چنین آثار هنرمندان دیگر را نیز تحت تاثیر قرار داد مثلا در آهنگ ساخته شده توسط “دان مک لینز” که در سال ۱۹۷۱ با نام “وینسنت”. ولی هیچ فیلم یا آهنگی نمی تواند حالات روحی و تعارضات روانی این هنرمند را به طور کامل به تصویر بکشد.
شاد ترین سال زندگی وی در لندن بود
در سال ۱۸۷۳ وینسنت به پایتخت بریتانیای کبیر سفر کرد و در آن جا برای یک دلال آثار هنری به نام “گوپیل” شروع به کار کرد. او قبلا نیز با این چنین افرادی کارکرده بود. آن سال، از سال های خوب زندگی اش بود. او کارمزد نسبتا خوبی می گرفت (بیشتر از پدرش). در همان سال او عاشق دختر مهمان خانه داری به نام “اووین لویر” شد. 
پس از مدتی اقامت در لندن او دوباره گوشه گیر شد و به کنج تنهایی خود رفت. اقامت وی در لندن پایان خوشی برایش نداشت. سپس به پاریس مهاجرت کرد. در آنجا هنگامی که مشغول به کار شد روسایش او را اخراج کردند زیرا بر این عقیده بودند که وینسنت از هنر به عنوان کالایی برای تجارت استفاده می کند.

در کمتر از ۱۰ سال او بیش از ۹۰۰ اثر هنری خلق کرد
از نوامبر ۱۸۸۱ تا جولای ۱۸۹۰ ون گوگ چیزی حدود ۹۰۰ اثر هنری خلق کرد. او در سن ۲۷ سالگی حرفه ی دلالی و تبلیغی خود روی آثارش را که آن چنان موفقیت آمیز نبود ترک کرد. هنگامی که شروع به کشیدن نقاشی کرد، ابتدا از کشاورزان و دهقانان روستایی به عنوان مدل هایی برای آثارش استفاده می کرد. سپس از گل ها و مناظر طبیعی و حتی گای از تصویر خودش برای مدل استفاده می کرد، زیرا توانایی مالی چندانی برای پرداخت به مدل ها نداشت.

یک نامه نگار قهار بود
ون گوگ به همان اندازه که نقاشی کشید به همان میزان نامه ای فراوانی نیز کتابت کرد. او چیزی در حدود ۸۰۰ نامه در طول زندگی اش نوشت که بیشتر آن ها در مکاتبه با برادرش و نیز دوست نزدیکش،”تئو” بود.

تنها یک نقاشی در طول عمرش به فروش رسید
ون گوگ هیچ گاه در طول عمر خود به عنوان یک نقاش معروف نبود و همیشه با فقر و تنگ دستی زندگی می کرد. زمانی که زنده بود توانست فقط یکی از نقاشی های خود را بفروشد. نام این اثر “تاکستان قرمز” بود که آن را به قیمت ۴۰۰ فرانک در بلژیک به فروش رسانید. این اتفاق ۷ ماه قبل از مرگش اتفاق افتاد. گران ترین اثر وی در سال ۱۹۹۰ به قیمت ۱۴۸ میلیون دلار فروخته شد. این اثر پورتره ای از “دکتر گچت” بود.

نرمه ی گوشش بریده شده بود، نه تمام گوشش
این داستان به این شکل معروف است که ون گوگ تمام گوشش بریده شده بود، اما او تنها یک قسمت از نرمه گوش خود را در واقع بریده بود. داستان معروف بدین شکل است که وینسنت پس از جر و بحثی که با دوستش “پاول گاگوین” در کریسمس ۱۸۸۸ داشت، با یک تیغ ریش تراش صورت خود را برید. در یک کتاب که این اواخر توسط دو تاریخ شناس آلمانی نوشته شده، آمده که: دوستش هنگام مشاجره بخشی از گوش ون گوگ را بریده و این تصور را در ذهن بقیه ایجاد کرده که این کار،کار خود وینسنت بوده تا به زندان نیفتد ون گوگ تصویر گوش بریده ی خود را به شکل پورتره ای از خود نقاشی کرد تا آن را جاودانه کند.

مشهورترین اثر وی در یک تیمارستان شکل گرفته است
"شب پر ستاره” نام اثری از ون گوگ است که به عقیده بسیاری، مشهورترین اثر اوست که در یک تیمارستان در“سینت رمی” در فرانسه به ثبت رسیده است. ون گوگ به طور داوطلبانه در این تیمارستان خود را پذیرش کرد. که می گویند به خاطر آسیب روانی ناشی از بریدن گوشش در ۱۸۸۸ بود است. این نقاشی منظره ای از آسمان را که از پنجره ی اتاقش به آن دید داشت به نمایش می کشد. این اثر از سال ۱۹۴۱ بخشی از آثار موزه ی متروپولیتن گشته است.