تجسمی‌آنلاین: دانیال دادگستر: بلیک در ۲۸نوامبر ۱۷۵۷ در لندن چشم به جهان گشود. او سومین پسر یک جوراب فروش لندنی بود. بدون داشتن معلم و به تنهایی به مطالعه پرداخت و کتاب مقدس، نوشته های جان میلتون، متون کلاسیک یونان، متون لاتین، اشعار شکسپیر و بن جانسون را خواند.

بلیک در سال ۱۷۷۱ شاگرد یک حکاک شد. در سال ۱۷۷۹ به عنوان حکاک برای یک کتاب فروش محلی کار می کرد. در سال ۱۷۸۴ به تدریج و با کمک یکی از دوستانش توانست یک حکاکی را به طور مستقل برای خود به راه اندازد. او به عنوان حکاک و شاعر به کار خود ادامه داد. بلیک تمام عمر خود را به غیر از سه سال، در لندن سپری کرد. از زمانی که چهار سال بیشتر نداشت، تصاویری ذهنی می دید. کارهایش ترکیبی بود از تصاویر ذهنی اش، ظلم و ستم، مرگ، باورها و رویاها.

بلیک در دوازدهم آگوست ۱۸۲۷ چشم از جهان فرو بست. او را در گوری بی نام و نشان در قبرستان عمومی منطقه «بان هیل» به خاک سپردند. پس از مرگ بلیک «وردزورث» ]words worth[ در وصف او چنین می نویسد: هیچ شکی وجود نداشت که این مرد بیچاره مجنون بود، اما در جنون این مرد چیزی بود که بیشتر از سلامت روانی «لرد بایرون» و «والتر اسکات» برای من جذاب بود.

ویلیام بلیک به خاطر موضع تندی که در برابر کلیسا و دربار گرفته بود، در حدود صدسال از نظرها پنهان بود و پس از آن به جهان معرفی شد و بحث های فراوانی در غرب و شرق درمورد اشعار و نقاشی های او صورت گرفت. تخیل و صحبت از آن محوری ترین مفاهیم شعر بلیک هستند. او تخیل را قدرتی خلاق می خواند که انسان برای ساختن یا تغییر دادن پیرامون خود از آن استفاده می کند: «شاهراه های زندگی من، ایده های من از تخیل هستند.»

بلیک در یکی از نقاشی های خود که به گونه ای مکمل و همراه اشعارش بودند، شخصیتی اسطوره ای را به تصویر می کشد که با هیبتی سالخورده و قوی هیکل، اما با دست و پایی به زنجیر کشیده شده در گوشه ای کز کرده است.

این اسطوره به گفته منتقدان در واقع نماد شخصی است که به دنیا زنجیر شده و ازنظر جسمی و عقلی رشد می کند. اما رشد عقلی او ازنظر عقل الهی و ماورایی نیست بلیک این شرح را در زیر نقاشی خود حک کرده است.

بلیک در طول زندگی خود همواره با فقر و قناعت روزگار می گذراند و همیشه اهداف بزرگ تری نسبت به یک زندگی روزمره در سر می پروراند. انسان دوستی، صلح جویی و آزادی خواهی از جمله اندیشه هایی بودند که او درپی آنها بود. در حقیقت می توان ویلیام بلیک را عارفی جامعه گرا دانست. ردپای این اندیشه ها در اکثر شعرهای بلیک به راحتی و به وضوح قابل مشاهده است. او با بیانی رمانتیک این اندیشه های عرفانی و دوستانه را بازگو می کرد.

دور شدن از ملکوت، مادی گرایی و علم پرستی، وحدت وجود و توجه به جهان درونی انسان و تخیل را می توان از جمله اندیشه های محوری و دغدغه های فکری این شاعر و هنرمند انگلیسی دانست. این مفاهیم در قالبی شبیه آنچه که ما سبک عراقی می دانیم شکل گرفته و همسانی عجیبی با عرفان اسلامی و بخصوص اندیشه های مولوی در مثنوی معنوی و غزلیات شمس دارد.بلیک سرانجام در سن ۷۰ سالگی پس از انتشار تقریباً ۱۳کتاب شعر از دنیا رفت. او تا پایان عمر همچنان بی پروا بر اندیشه های خود تأکید می کرد.

▪️ چند جمله از ویلیام بلیک:

- «انسان خود را محصور کرده تا دنیا را از طریق شکاف های غار خود ببیند.»

- «هیچ پرنده ای آنچنان اوج نخواهد گرفت، اگر تنها با بال های خود پرواز کند.»