تجسمی‌آنلاین: شروین‌کندری: مهدی راحمی متولد 1358 در کاشان است. او با نگاهی متفاوت به اجتماع فردی افرادی می‌نگرد که رفته‌رفته در باتلاق فکری خود غرق می‌شوند و ناگفته‌ها را به نحوی به تصویر می‌کشد تا آنچه که تا به‌حال نمایان بوده‌است در باتلاق حقیقتی تلخ و ناهنجار بصریی غرق می‌شود.
رویداد هنری باتلاق اتفاقیست که در زندگی هر انسانی در زمانی نامشخص رخ می‌دهد. آنچه در وهله نخست دیدگان مخاطب را به خود خیره نگاه می‌دارد بی‌تردید نحوه بهره‌گیری و بکارگیری رنگ‌های تیره در یک چهارچوب بصری است. رنگ‌هایی که با اجرای متفاوت هنرمند و در هم آمیختگی پیش آمده شبیه به چرخه حیاط است و حرکتی دورانی را شامل می‌شود. در حرکت دورانی به هر ترتیب عمل رفت و برگشت صورت می‌گیرد و حضور لکه‌های رنگی سبز، قرمز و نارنجی به روزنه‌های امید در ناامیدی اشاره دارد که به خودی خود دیدگاه شمایل نگارانه و روانشناسی رنگ را به میان می‌آورد. درواقع هنگامی‌که مخاطب نظاره‌گر نقاشی‌های مهدی راحمی در این نمایشگاه است، گویی آغازگر سفری در تاریخ هنر می‌شود و از ادوار گذشته تا هنرمعاصر هرچه پیش آمده را لمس می‌کند. به طور مثال نمی‌توان منکر دیدگاه‌های فلسفی حق به جانب عناصر بصری حاضر در بعضی آثار شد، همچنین طبقه بندی اجتماعی فیگورهای موجود در نقاشی‌ها به نحوی ترسیم شده است تا مخاطب بازگشت و تکرار مکررات در تاریخ را احساس کند. رویداد هنری باتلاق در مواردی همچون کشتی بردگان اثر ویلیام ترنر با روش اجرایی متفاوت در ذهن مخاطب ایفای نقش می‌کند و یادآور جو فئودالیستی حاضر در ادوار گذشته می‌شود.
در مواردی نیز همانطور که محمد مساوات هنرمند نقاش، نویسنده و کارگردان تئاتر، در تحلیل آثار به آن اشاره کرده‌است: "فیگورهای رافائلی (رنسانسی) با آن ژست‌های مطنطن پیکره نما به‌مرور مضمحل شده‌اند، مهدی دارد آهسته‌آهسته آن الگوی شبه کلاسیک را از ریخت می‌اندازد، هرچند ارجاعاتی به ماسبق خود دارد ولی انسان طراحی‌هایش در باتلاقی فرو می‌رود..."
بی‌تردید در نگاه نخست مخاطب با حضور خطوط، نوع ضربه قلم و بهره‌گیری از پالت رنگی که بیشتر شامل خاکستری های رنگی است، می‌شود و همه‌ی این‌ها ذهن‌ها را به سمت‌و‌سوی وهم‌گرایی و همچنین فضا و هیجانات قالب اکسپرسیونیستی سوق می‌دهد.
در استیتمنت این نمایشگاه به قلم فواد نجم‌الدین آمده‌است: اگر بحران را به برهم‌خوردن نظم موجود و ایجاد تنش در نظام حاکم تعبیر کنیم، بازنمود آن نیز نیازمند در‌هم‌ریختن نظام بصری رایج و برگرفتن زبانی نو خواهد بود. باتلاقِ مهدی راحمی، نمایش وضعیت حاضر است: وضعیتی که هر کس آن را از منظر ذهنی خود صورت‌بندی می‌کند: اما در هرکدام از این روایت‌های متکثر، حالت بحران‌زدۀ واحدی مشهود است. هنرمند با تلفیق اندوخته‌های پیشین خود با آنچه در درونش می‌جوشد، تلاش کرده روایتی اصیل و دست اول از این بحران به دست دهد: از صحنه‌های نمایش‌گونه‌ای که پیکرهای انسانی در آن فرو مانده‌اند تا وضعیت‌های حاصل از درهم‌تافتن پیکرهای متلاشی که خود جسمیت باتلاق را شکل داده‌اند، همگی مصادیق مختلفی از وضعیت ماندگار، راکد و گریزناپذیر باتلاق را به نمایش می‌گذارند. پیکرهای تصویر‌شده، وحدت و یگانگی خود را از دست داده و به تَلی از لکه‌ها بدل شده‌اند. قلم‌‌ضربه‌ها گاهی در راستای بازنمایی اندام‌ها و بدن‌ها کنار هم می‌نشینند و گاهی صرفاً فضایی هیولی‌وار را مجسم می‌کنند که پیکرها و اندام‌ها را فرو می‌بلعد. وضعیت بی‌فردای این باتلاق، وضعیت خودساختۀ ما انسان‌هاست که گویی هر یک به نحوی در ساختن این منجلاب گریزناپذیر ذی‌نفع و سهیم هستیم.
در پایان نگاهی به چیدمان آثار می‌شود که خود مخاطب را ترغیب به دنبال کردن دیگر آثار حاضر در مجموعه کرده‌است و بکارگیری از روش میکس مدیا، درهم آمیختی ابزارهای مختلف رنگی که هم دست توانمند هنرمند را نشان می‌دهد، هم به اثر مفهومی نوگرا می‌بخشد، تاثیرگزاری بیشتری را به ارمغان آورده‌است.
نمایشگاه باتلاق از تاریخ22 بهمن 1400 تا 2 اسفند 1400 در گالری آرتیبیشن به آدرس: خیابان شریعتی نرسیده به همت، خیابان گل نبی ( غرب )، میدان احمدی روشن، خیابان ساسانی‌پور، کوچه‌ی قندی، شماره6 دایر بوده‌است.