به گزارش تجسمی آنلاین ، پرویز حاصلی نقاش و در نشست، «گرایش هنرمندان در نگارگری معاصر» در ادامه سلسله نشست های تخصصی نگارگری، که به همت گروه هنرهای سنتی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری برگزار شد، با بیان اینکه نقاشی ایرانی پس از صفویه تحت تاثیرات غربی روند متفاوتی نسبت به گذشته را شاهد بوده است، گفت: با اندیشه احیای نگارگری و تاسیس مدرسه صنایع قدیمه در ۱۳۰۹ه. ش، مجددا نسل هایی از هنرمندان به این هنر روی آوردند و تلاش کردند علی رغم گسست چند نسل و به فراموشی رفتن معیارها و اصول، نقاشی به شیوه ایرانی را باز سازی کنند.
این عضو گروه نگارگری مرکز هنرهای تجسمی تصریح کرد: اگر چه جریان معاصر نیز متاثر از رویکردهای هنر غرب بوده است، در ابتدا گرایش ها به هنر اروپایی، «فرنگی سازی» شمرده می شد و در جهت تبیین ویژگی های سبکی به کار می رفت.
وی افزود: محققین غالبا فرنگی سازی را رفتاری منفعلانه در برابر تاثیرات غربی معرفی کرده اند که در رقابت با معیار های سنتی قرار می گیرد.
روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، عضو هیأت علمی دانشگاه الزهرا در ادامه با اشاره به پژوهش «گرایش هنرمندان در نگارگری معاصر» که توسط وی صورت گرفته اظهار داشت: این پژوهش می کوشد چگونگی تجربیات معاصر را در دو رویکرد احیاء سنت و فرنگی سازی مورد پرسش قرار دهد و هدف از آن ایجاد مبنایی برای شناخت ظرفیت های فرنگی سازی در دوره معاصر و در مراحل بعد هماهنگی آن با اصالتهای نگارگری است.
وی افزود: براساس یافته های این پژوهش، در دوره معاصر عواملی چون سایه زنی، تناسبات و آناتومی شاکله کلی و قرار دادی یافته، دورنما سازی و پرسپکتیو به شکل محدود مورد استفاده است.
حاصلی گفت: شخصیت سازی و حالات عاطفی تداوم یافته و از منابعی همچون عکاسی بهره گیری می شود، اما جنسیت سازی، تعیین زمان طبیعی در اثر و زوایای دید چندان گسترش نیافته و مورد نظر نیستند.