تجسمی‌آنلاین: شروین‌کندری: در پی شرایط پیش آمده در اثر شیوع ویروس کرونا و پیشروی آن در بین افراد جامعه همستگی ایجاد شده که در فضای مجازی همدیگر را به "در خانه بمانیم" دعوت می‌کنند. این اتفاق زیبا در بین هنرمندان تجسمی به شکل‌های دیگری هم نقش ایفا کرده که گاهی ناهنجاری‌هایی با خود همراه ساخته است.
چندیست در رسانه‌های مجازی گالری‌ها، مثل صفحه مجازی ویستاگالری، بام تی‌وی و دیگر صفحه‌های مجازی تجسمی به مصاحبه با هنرمندان با عناوین مختلف پرداخته‌اند که به دوبخش ساختارگرا و ساختار شکن تبدیل شده‌است. در این دو بخش مباحث مختلف و متفاوتی که در دایره تجسمی وجود دارد و در حال رخ دادن بوده مورد بررسی قرار می‌گیرد. در مبحث ساختارگرا که بیشتر از گفتگو با هنرمندان پیشکسوت تر مانند خلیل کویکی، احمد آریا‌منش، حمید سوِری، بهنام کامرانی و دیگر عزیزان بهره‌مند شده‌اند، زیرساخت‌های بنیادین جامعه هنر و هنرمندان از گذشته تا به امروز، همچنین مباحث ساختاری ایجاد و خلق یک اثر هنری از ایده تا اجرا مورد بررسی قرار می‌گیرد. درواقع هنر معاصر و فلسفه وجودی هنر از چند بعد مختلف کند و کاو می‌شود، همچنین نگاهی به اسطوره پردازی و هنر معاصر امروز از نکات مثبتی‌است که در این مصاحبه‌ها توجه مخاطب را به خود جلب می‌کند.
در بخش دوم که بیشتر مصاحبه‌ها تا به اینجا از هنرمندان کم تجربه‌تر و نوپا مثل مصاحبه‌های صورت گرفته در صفحه‌ی مجازی بام تی‌وی انجام شده، بار مفهومی و معنایی کمتری را با خود به همراه دارد و بیشتر جنبه معرفی هنرمندان جوان‌تر را دارا بوده، این مصاحبه‌های آنلاین در اینستاگرام حول محور دنیای هنری اشخاص خواهد بود. با توجه به این اتفاق بازخورد کمتری دارد و افرادی که بیننده‌ی این مصاحبه ها هستند تعداد محدودی را شامل می شوند. در بیشتر موارد این اشخاص از اطرافیان خود هنرمند بوده‌اند. این گونه مصاحبه‌ها بیشتر در صفحه مجازی اینستاگرام بام تی وی با هنرمندان صورت گرفته و رویت پذیر است.
بی تردید در هر مصاحبه و گفتگویی نکته مثبتی وجود دارد و آنچه این فرصت دیداری و شنیداری را بحث برانگیز می‌کند، در وهله نخست مصاحبه با عناوین پیش و پا افتاده‌اییست که با هنرمندان جوان‌تر صورت می‌گیرد و هنرمند بیشتر از زندگی شخصی و نحوه‌ی کار هنری خودش صحبت کرده و این پیام هنری شاخصی برای مخاطبان نخواهد داشت، در مباحث تکنیکال و معرفی کتب هنری می‌توان گفت تنها بخش آموزنده این مصاحبه ها بوده‌است. به طورکلی در بطن هر مصاحبه هنری پیام آموزنده وجود خواهد داشت. آنچه در این مباحث پیش‌رو نادرست بوده و ناهنجاری قلمداد می‌شود نحوه پرسش و پاسخ‌ها بوده که شکل درستی ندارد و در چارچوب‌های یک مصاحبه اصیل قرار نمی‌گیرد. در واقع زمانی یک مصاحبه موفقیت آمیز می شود که نحوه گفتمان دو جانبه از شروع تا پایان دارای ترتیب مشخصی باشد و چهارچوب‌های موجود در آن به درستی پیش رود.
اگر این مصاحبه ها با اشخاصی که پیشکسوت‌تر یا دارای بار فرهنگی هنری بیشتری هستند صورت گیرد، قطعا پیامدها و مخاطبان بیشتری را به خود اختصاص خواهد داد. همانطور که پیش‌تر به آن اشاره شد مصاحبه‌های ساختارگرا در این دوران از بالاتری مخاطب برخوردار است که بار تجسمی و فلسفی آن به مراتب بیشتر از دیگر گفتگوهای تجسمی خواهدبود.