به گزارش تجسمی آنلاین، بازیگر برنده اسکار، آدریان برودی، صرفا در عرصه سینما فعال نیست و مخاطبان کمی می‌دانند او یک نقاش حرفهای است. نگاهی به آثار او گواهی بر این ادعاست.
آدرین برودی مسیر هنری خود را با تازه‌ترین نمایشگاهش با عنوان «ساخت آمریکا» در نگارخانه «EDEN» نیویورک ادامه می‌دهد.
این نمایشگاه در پی فروش بحث‌برانگیز تابلوی مرلین مونرو به مبلغ ۴۲۵ هزار دلار در حراج خیریه «amfAR» کن ۲۰۲۵ برگزار می‌شود؛ جایی که اثر برودی هم با پیشنهادهای مالی بالا روبه‌رو شد و هم اینکه با انتقادهای تند در شبکه‌های اجتماعی مواجه بود.
برودی پیش از آنکه به موفقیت در هالیوود دست یابد، مسیر هنری‌اش را آغاز کرده بود. او در ابتدا برای ورود به مدرسه هنر اقدام کرد اما پذیرفته نشد و او را رد کردند! اتفاقا همین شکست اولیه بود که او را (موقتا) به سوی بازیگری سوق داد.
آدرین برودی پس از کسب جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد برای فیلم «پیانیست» در سال ۲۰۰۳ (که او را در ۲۹ سالگی به جوان‌ترین برنده این جایزه تبدیل کرد) به اشتیاق قدیمی‌اش یعنی هنرهای تجسمی بازگشت و به نقاشی کشیدن پرداخت.
نخستین نمایشگاه‌ها و تمرکز بر فرهنگ آمریکایی
در سال ۲۰۱۵، نخستین مجموعه آثار هنری‌اش با عنوان «هات‌داگ، همبرگر و اسلحه» در نمایشگاه Art Basel میامی به نمایش درآمد. این مجموعه به بررسی فرهنگ لذت‌جویی آنی و عادی‌سازی خشونت در جامعه آمریکا می‌پرداخت. برودی برای جدی‌گرفتن نقاشی، حتی به مدت یک‌ونیم سال از بازیگری فاصله گرفت.
از دیگر نمایشگاه‌های او می‌توان به «اعتیاد» (۲۰۱۶ در نیویورک و سپس شانگهای) و «دگرگونی: دگردیسی روح» در نمایشگاه Art New York در سال ۲۰۱۸ اشاره کرد.
آزادی بیان هنری در مقابل محدودیت‌های سینما
برودی نقاشی را نوعی آزادی کامل خلاقانه می‌داند که در آن برخلاف سینما نیازی به همکاری‌های چندجانبه نیست و می‌تواند بی‌واسطه احساسات خود را بیان کند.
او در اینباره می‌گوید: « حین نقاشی کردن، احساس می‌کنم سرشار از میلی هستم که مستقل است و به شخص خودم تعلق دارد. »
تابلوی مرلین مونرو: تجلیل یا بهره‌برداری؟
در حراج «amfAR» کن ۲۰۲۵، برودی تابلوی بحث‌برانگیزش از مرلین مونرو را معرفی کرد.
او هدف از این اثر را نمایش آنچه مونرو هرگز در زندگی به دست نیاورد، دانست؛ «زندگی کامل، لذت از لحظه‌ها و پذیرش نقص‌ها». این اثر به رغم واکنش‌های تند در فضای مجازی که آن را «بی‌روح» و «متظاهرانه» خواندند، به مبلغ ۴۲۵ هزار دلار فروخته شد. برودی برای جلب خریدار، پیشنهاد داد ناهاری مشترک با بالاترین پیشنهاددهنده داشته باشد.
پیوند مداوم با میراث مونرو
این نخستین مواجهه هنری برودی با چهره مونرو نیست. او پیش‌تر در فیلم «بلوند» (محصول نتفلیکس – ۲۰۲۲) نقش آرتور میلر، همسر دوم مونرو را ایفا کرده و از فیلم (علی‌رغم نقدهای سنگین به دلیل تصویرسازی خیالی از رنج‌های مونرو ) دفاع کرده بود. او فیلم را «شجاعانه» خوانده و گفته بود: «قرار نبود تجربه‌ای آسان باشد؛ قرار بود مخاطب درون ذهن او قرار گیرد و رنجش را لمس کند.»
نمایشگاه «دگردیسی»: جهشی در شیوه ارائه آثار
در سال ۲۰۱۸، برودی سطح آثارش را با نمایشگاه «دگردیسی: دگرگونی روح» ارتقا داد. این پروژه غوطه‌وار، یک غرفه کامل را به محیطی چندحسی تبدیل کرد که شامل کولاژهای دیواری از بریده‌روزنامه‌ها، عکس‌ها و اشیای شخصی بود. در این فضا موسیقی وهم‌انگیز پیانو مکانیکی پخش می‌شد و بوی عود در فضای خاکی‌شکل پراکنده بود.
منتقدان این نمایشگاه را تجربه‌ای اصیل و غیر متعارف دانستند که فراتر از نقاشی‌های پیشین او (با موضوعاتی همچون کوسه‌ها و ماهی‌ها) حرکت کرده و مسیر تازه‌ای در بیان هنری برودی گشود. این نمایشگاه در Pier ۹۴ نیویورک برگزار شد و در مجموع بیش از ۳۲ هزار مجموعه‌دار را جذب کرد.
نمایشگاه «ساخت آمریکا»: گامی دیگر در مسیر تثبیت
تازه‌ترین نمایشگاه برودی با عنوان «Made in America» در تاریخ ۲۸ مه ۲۰۲۵ در نگارخانه EDEN نیویورک افتتاح شد. این رویداد با فرش قرمز کوچک و باران نم‌نم همراه بود و گروه «A Tribe Called Quest» موسیقی پس‌زمینه مراسم را اجرا کرد.
نگارخانه «EDEN» که در سال ۱۹۹۷ توسط کاتیا کلیموفسکی تأسیس شده، به عنوان یکی از فضاهای پیشرو در معرفی هنرمندان معاصر شناخته می‌شود و در شهرهایی همچون نیویورک، لندن، میامی و میکونوس شعبه دارد.
جایگاه برودی در بازار هنر معاصر
سبک هنری برودی گاهی با هنرمندان موفقی چون «KAWS» و بنکسی مقایسه می‌شود و منتقدی همچون آنی آرمسترانگ آثار او را در دسته‌ی هنر «رد چیپ» قرار می‌دهد؛ یعنی آثاری که گرچه مورد تحقیر برخی منتقدان‌اند، اما در بازار هنر موفق عمل می‌کنند.
در حاشیه افتتاحیه نمایشگاه، برودی به ریشه‌های خود در نیویورک، الهام‌های هنری‌اش و آزادی خلاقانه‌ای که در هنرهای تجسمی می‌یابد اشاره کرد و گفت: «در خلق آثار بصری ملموس، احساس استقلال و آزادی خلاق فوق‌العاده‌ای دارم.» او با این جمله بر پایبندی خود به نقاشی به‌عنوان هنری جدی و فراتر از شهرت سینمایی‌اش تأکید کرد.