تجسمی آنلاین:شروین‌کندری: گالری کارشیو به تازگی میزبان نمایشگاهی از کلکسیون مجموعه پوسترهای فیلم دهه‌ی ۱۹۵۰ تا ۱۹۸۰ شده‌است. 

مخاطب به هنگام ورود به نمایشگاه در وهله نخست یک حس همزاد پنداری با خاطرات می‌کند که سالها با آن‌ها و به یادشان زندگی کرده‌است. به عبارتی مخاطب را به عمقی دیگر از رویدادهای دیداری حاضر در نمایشگاه می‌برد و تا جایی پیش می‌رود تا به بیننده حس جزئی از آن خاطره بودن القا شود. 

یک بازی نوستالژی که در آرشیو فیلم بیش از پیش خود نمایی کرده‌است. درواقع کلکسیون پیش رو بیانگر توجهاتی است که در آن دوران به صنعت فیلم و سینما می‌شده است و تنها هنگام خریداری فیلم ها به همراه هر فایل یک یا دو پوستر اراِئه می‌شد. این به آن معناست که پوسترها در آن زمان در تعدادی محدود توسط هنرمند ساخته و پرداخته می‌شده‌است. 

همین امر سبب می‌شود تا هر پوستر یک اثر هنری مجزا به حساب آید و مخاطب ناخواسته به درک زیرساخت های بصری می‌پردازد و فرایند تولید محتوا از مرحله ایده تا اجرا در ذهن او نقش می‌بندد. در واقع یک نقش بستگی است که با ذهن خلاق خالق هر فریم از پوسترها بیننده را به دنیای دیگر هدایت می‌کند.

 دنیایی که خاطرات تنها بخشی از آن است که به خودی خود نقش مهمی را ایفا می‌کند. از سویی دیگر نحوه ارائه و چیدمان در این رویداد هنری به گونه‌ایی است که مخاطبان از بدو ورود احساس می‌کنند به یک سینما در دهه ۵۰ تا ۸۰ رفته‌اند. 

از گیشه بلیط فروشی تا سر در سینمایی که همه سخن از یک لوکیش درست و قدیمی می‌کند یادواره‌ایی تمام نشدنی است. در ادامه وقتی در جو و فضای گالری قرار می‌گیرند هر پوستر مروری بر سکانس‌های بیاد ماندنی از فیلم هایی است که دیده‌اند.

 از طرفی دیگر  همانطور که در استیتمنت مجموعه هم به آن اشاره شده است متوجه اهمیت داشتن پوستر برای بیان مفهوم و معرفی فیلم در آن زمان می‌شود. اهمیتی که امروزه در نقاط مختلف جهان همچنان از جایگاه ویژه‌ایی برخوردار است و در مقایسه با ایران تفاوت‌هایی دارد. 

از جمله این تفاوت ها نداشتن نگرش تعریف پذیری یک پوستر است که به خودی خود در معرفی یک رویداد و یا فیلم می‌تواند نقش موثری داشته باشد.

در استیتمنت نمایشگاه آمده‌است:

 در نیمه‌ی دوم قرن بیستم، پیش از آنکه تصاویر بر پرده‌ی سینما جان بگیرد، این "پوستر" بود که نخست برخورد مخاطب با فیلم را رقم زد. پوستر نه صرفا ابزار تبلیغ، بلکه زبان بصری سینما در عرصه عمومی بود؛ رسانه‌ایی که خیال را با واقعیت و فیلم را با جامعه پیوند می‌داد. پوسترهای گردآمده در این نمایشگاه، از دهه ۱۹۵۰ تا ۱۹۸۰، بازتاب دورانی هستند که سینما به عنوان پدیده‌ایی فرهنگی و اجتماعی در حال شکوفایی بود. بسیاری پوسترهای فیلم را مشتاقانه کلکسیون می‌کردند که تا همیشه لذت تماشای جهان فیلم از دریچه‌ی پوستر را مرور کنند. در طراحی و تصویرسازی این آثار، می‌توان نشانه‌هایی از تحولات اجتماعی، فرهنگی و زیبایی شناختی هر دوره و تغییر نگرش‌های اجتماعی را بازخوانی کرد.

از طراحی های دستی و تایپوگرافی‌های پرشور تا عکس‌های رنگی شده‌ی اغواگر لحظات فیلم. از تغییر در نگاه به قهرمان، زن، عشق و خشونت تا ساخت جهان و موجودات خیالی. امروز، این پوسترها نه تنها به عنوان اسناد تصویری و کلکسیونی تاریخ سینما، بلکه به عنوان آثار هنری مستقل، بازخوانی و ارزش گذاری می‌شوند.

همانطورکه در استیتمنت مجموعه آمده است مخاطب بی تردید به ارزش هنری پوستر در آن دوران پی می‌برد، همچنین متوجه اهمیت طراحی و تصویرسازی که از عوامل مهم روایتگری در هنر محسوب می‌شوند در ساخت و پرداخت یک پوستر خواهد شد. از بعدی دیگر اگر به آثار نگاه شود آثاری نفیس و به جای مانده از دوران طلایی تاریخ سینمای جهان است که بی تردید هر بخش از آن به تنهایی فضایی تکرار نشدنی است. دهه هایی که پر از نوآوری ، جسارت‌ها و احساسات اصیل بود و از حضور ستارگانی چون مرلین مونرو، استیو مک کویین، مارلون براندو، جیمز دین و ... صحبت می‌کند.

دوره‌ایی که پس از جنگ جهانی دوم شکل گرفت و برای گذر و تسکین از اتفاقات بعد از جنگ تعریف جدیدی در صنعت فیلم را پیش آورد که این تغییرات را در پوسترهای آن دوره نیز می‌توان شاهد بود. دهه هایی پر از نوآوری در صنعت فیلم که تخیل و سینمای کلاسیک و وسترن را در بر داشت. 

در این نمایشگاه مخاطب یک سفر هیجان انگیز  به عمق سه دهه از تاریخ سینمای جهان دارد. جایی که هر پوستر فیلم پنجره‌ایی رو به گذشته است و همزمان آیینه‌ایی از امروز هر شخص به حساب می‌آید. امروزی که به واسطه‌ی همین یادبودهای بصری ساخته شده‌اند. 

ناگفته نماند که پوسترهای موجود در نمایشگاه یک نگاه تاریخی در درون خود دارد. تاریخی که به سینمای صوتی و تحولات بزرگی در دنیای سینما اشاره می‌کند. در واقع مخاطب به یاد خواهد آورد که چگونه صدای فیلم امکان انتقال عمیق‌تر احساسات  و نمایش جزئیات را فراهم کرد. در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ که دوره ی سینمای نوین محسوب می‌شد به تدریج تکنیک‌های مختلفی وارد دنیای فیلم و سینما شد. و تلفیق همه ی این اتفاقات در دهه ۱۹۸۰ به اوج خود رسید که اوج آن پیدایش و ساخت شگفتیهایی بصری در فیلم‌های آن دوران بود.

نمایشگاه آفیش فیلم از ۱۸ مهرماه ۱۴۰۴ تا ۵ آبان ۱۴۰۴ در گالری کارشیو به آدرس: تهران ، خیابان سنایی، کوچه دوازدهم، پلاک ۱۳ برگزار است.