تجسمی‌آنلاین، دانیال دادگستر: من اورا به عنوان یک هنرمند مفهوم گرا میبینم. او همیشه نقاشی می‌کشید. او مانند یک بچه به نقاشی کردن علاقه داشت. او در دوران جنگ جهانی اول شروع به کشیدن کرد وقتی به عنوان گروهبان در ارتش اتریش_مجارستان خدمت می‌کرد. او اول می‌خواست نویسنده شود و سپس تصمیم گرفت که یک هنرمند شود و به همین خاطر به برلینی رفت که در آنجا برایش سیب بزرگی بود برای تبدیل شدن به یک هنرمند(اشاره به داستان نیوتون)، به یک هنرمند حرفه‌ای.

اصول ساختاری ایدولوژی‌اش بسیار شامل ملحق شدن یا به بیان دیگر ارتقا دادن کارهای تجاری و کاربردی به کارهای هنری سطح بالا بود. کلت‌ها می‌گویند نقش‌هایی که باید یک هنرمند علاوه بر خود هنرمند بودن بازی کنند شامل طراح معمار و... می‌شود‌.

در مدرسه باوهاوس با اکسپرسیونیست و عرفان آشنا شد. طولی نکشید که گروپیوس کارگردان شد و موهولی اولین کار جدی هنری خود را به عنوان دستیار اول او شروع کرد. به روشی مدرن‌تر، موهولی در سال 1919 نقاشی روی بوم و مواد سنتی را آغاز کرد.

در دهه 1920 او شروع به آزمایش و نقاشی روی انواع مختلف پلاستیک کرد. از galalith تا یک پلاستیک روغنی که از شرکتی در آلمان بود و تا اجسام نقره ای و آلومینیومی و همچنین perspex و بعداً از ofica. آن زمان عکاسی به عنوان یک هنر شناخته نمی‌شد در صورتیکه عکاسی موهولی این امکان را به او داد تا جهان را از دیدگاه‌های مختلفی به تصویر بکشد تا به برج رادیوی برلین برود و به چشم‌انداز خود نگاه کند.

برای دیدن این نوع چشم انداز از دید پرنده یا از نگاه حشرات به دنبال ساختمان. سرعت آن را نشان داد. این فناوری را نشان داد. این یک انعکاس مستقیم از محیط اطراف بود. او به عنوان یک مرد جوان با تئاتر درگیر بود. او طراحی های تئاتر را برای اپرا انجام داد. آن را به عنوان چیزی برای ایجاد جلوه های فرمیک برای تئاتر شروع کرد.

این نخستین مجسمه جنبشی حرکتی ساخته شده بین سالهای 1930 و 1933 بود و می گویم این نوع شاهکار است که از آن به عنوان غرفه ای برای ساخت فیلم "ein lichtspeiel-schawarz-weiss-geau" یا "یک نمایشگر سبک سیاه و سفید" استفاده شده است.

لازلو موهولی ناگی László Moholy-Nagy، هنرمند مجار، در بیستم جولای 1895 به دنیا آمد. او که استاد مدرسه‌ی باهاوس بود،‌ در زمینه‌های نقاشی و عکاسی آثاری به جای گذاشته است. موهولی ناگی بسیار تحت تاثیر جنبش ساخت‌گرایی بود و تلاش‌های بسیاری در راستای هم‌گرا شدن صنعت و فن‌آوری با هنر داشت.

به طور کلی این تلاش را می‌توان وجه مشخصه‌ی مدرسه‌ باهاوس دانست. لازم به ذکر است امروزه دانشگاهی به نام موهولی ناگی در بوداپست وجود دارد که اتفاقا در رشته‌ی عکاسی (http://mome.hu/en/course/master-programmes/photography-ma) نیز دانشجو می‌پذیرد.

هرچند عکس‌های موهولیناگی نیز تفاوت چشم‌گیری با بسیاری از عکاسان مطرح هم‌دوره‌اش دارد، اما مهم‌ترین آثار او در زمینه‌ی عکاسی را می‌توان فوتوگرام‌های او دانست که از نوردهی مستقیم کاغذ عکاسی به دست می‌آمدند.