به گزارش تجسمی آنلاین، این آثار هنری در حقیقت به طیف وسیع میوه‌ها و سبزیجات مختص این فصل از سال می‌پردازند.
«پائولو آنتونیو باربایری» احتمالا در مقایسه با برادر هنرمندش «گوئرچینو» از شهرت کمتری برخوردار است. «گوئرچینو» در خلق نقاشی‌هایی با مضامین مذهبی به موفقیت‌های بزرگی دست یافت اما «پائولو» بیشتر به نقاشی کردن طبیعت علاقه داشت و در تصویر کشیدن ماهی مهارت پیدا کرده بود. او در دوران فعالیت هنری خود این نقاشی طبیعت بی‌جان پاییزی را با ترکیبی خیره‌کننده خلق کرد.
با اینکه «ادوار مانه»را بیشتر برای خلق تابلوهای نقاشی تصویرگر زندگی پاریسی می‌شناسیم، اما تابلوهای نقاشی طبیعت بی‌جان تقریبا حدود یک پنجم از کارنامه این نقاش برجسته فرانسوی را تشکیل می‌دهند.
«تیودل ریبوت» شیفته نقاشی کردن طبیعت بی‌جان و آشپزخانه بود. او این نقاشی طبیعت بی‌جان پاییزی را با الهام از سبک رئال «گوستاو کوربه» خلق کرد تا طبیعت را همانطور که هست به نمایش بگذارد و از کمال‌گرایی اجتناب کند که معمولا این نگاه به تصویر کشیدن کدوتنبل و ... را منجر می‌شود.
زمانی که «گوستاو کوربه» مجبور بود ۶ ماه را در زندان سپری می‌کرد، خواهران او برایش میوه و گل می‌بردند و این هنرمند نیز از آن‌ها به عنوان سوژه نقاشی استفاده کرد.
«پل گوگن» برخلاف «گوستاو کوربه» از زیبایی‌شناسی رئال فاصله گرفت. هرچند نقاشی «گلابی و انگور» تا حد بسیار زیادی با دیدگاه واقع‌گرایانه خلق شده است، چراکه «گوگن» این نقاشی را در اوایل دوران فعالیت هنر خود خلق کرد.
حوالی سال ۱۹۱۳ میلادی بود که سبک فوویسم در آثار هنری «آنری ماتیس» جای خود را به سبکی نزدیک به کوبیسم داد.