تجسمی آنلاین:شروین کندری: مسعود سعدالدین متولد ۱۳۳۵ در سمنان، ایران است. وی مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه هنرهای زیبا در سال ۱۳۵۹ دریافت‌کرد. سعدالدین علاوه بر نقاشی، نویسنده قطعات نمایشی، تئاتر و همچنین متون مربوط به هنرهای تجسمی است.
آثار سعد الدین در نمایشگاه‌های متعدد، نمایشگاه‌های بین‌المللی هنر در داخل و خارج از کشور به نمایش گذاشته شده‌است.این بدان معنا‌است که آثار سعدالدین از لحاظ کمپوزیسون و ترکیب بندی، صحنه اجرا و نمایش یک تئاتر را یادآور می‌شود. به عبارتی دیگر مخاطب به هنگام ورود با دو هنر در یک قاب روبرو می‌شود و ایجاد یک فضای همزمانی بین نوشتن، طراحی‌صحنه و نقاشی سبب می‌شود تا بیننده آثار پا در دنیایی فراتر از صرفا فضای تجسمی بگذارد و همچون بازیگران تئاتر در این رویداد هنری نقش‌آفرینی کنند.
همگام سازی این سه اصل در کنار هم کمی تا حدودی ذهن هارا به سمت نقاشان دوره باروک می‌کشاند. این نوع دیدگاه از نحوه نگرش هنرمند در پردازش به آثار شکل می‌گیرد و با نوع نورپردازی در آن شدت پیدا می‌کند، به مرور با غرق شدن نگاه در آثار و درک فضای مینیمالیستی حاضر در پس زمینه، مخاطب متوجه حرکت و سیر تاریخی از گذشته تا دنیای مدرنیست امروز می‌شود.این امر را می‌توان نشات گرفته از مطالعات و نوشتن در باب فضای هنرهای تجسمی در پیشینه‌ی کاری این هنرمند دانست.
اتفاق پیش آمده در رویداد پیشِ‌رو این حس را به مخاطب تداعی می‌کند که پیشتر با این نوع تلفیق نگاه و رویکرد بصری در آثارهنرمندانی چون: جان ونبرو معمار و نمایشنامه‌نویس انگلیسی قرن ۱۷ میلادی، ژان کوکتو نقاش و رمان نویس، فیلم ساز، هنرمند تجسمی و کارگردان تئاتر فرانسوی در قرن ۱۹ میلادی، در ایران نیز ژازه طباطبایی، ژیلا تقی‌زاده و بهمن فُرسی مواجه شده‌است. با این تفاوت که نوع دید و روش اجرایی آن‌ها در بیان و به تصویر کشیدن مفاهیم با اینکه در تعامل باهم بوده‌است، اما تفاوت‌های چشمگیری دارد.
سعدالدین هنرمند رئالیستی که واقع‌گرایانه به مفاهیم اکسپرسیو حاکم در جهان می‌پردازد با این نمایش مجموعه آثار اخیر خود از واقعیتی پرده برداری می‌کند که ناخواسته مخاطب قسمتی از اثر می‌شود و این حس به او القا خواهد شد که در یک تئاتر خیابانی قرار گرفته‌است.
این بدان معناست که مفهوم زیر ساختی این رویداد از دل جامعه‌ایی نشات می‌گیرد که هنرمند با آن همراه بوده و زندگی‌کرده‌است، همچنین با بینشی متفاوت مانند ادوارد هارپر صحنه‌هایی را به تصویر می‌کشد که پتانسیل قرارگیری در سکانس‌هایی از فیلم را دارد.
آنچه در آثار هنرمند مخاطب را به تفکر وا می‌دارد نحوه ارائه آناتومی خصوصا در دستان است که در مواردی با بزرگ نمایی آن‌ها صحبت از قدرت به میان می‌آید، این اتفاق از طرفی نحوه نگرش و اجرای آثار نقاشان و مجسمه‌سازانی همچون داوینچی، میکل‌آنژ را تداعی می کند و بزرگ بودن دست‌ها اشاره به قدرت و تفکر، همچنین در آن دوران پیروی از فیلسوفانی همچون افلاطون و ارسطو را دارد، اما در بخش‌هایی با توجه به حرکت عامدانه‌ی نقاش ضعف‌های شکل گرفته نمایشگر ناتوانی و به نحوی در بند بودن است‌که تفسیر آن کاملا فلسفی و سیاسی خواهد بود.
در آثار هنرمند رنگ‌ها در تفسیر سازه‌های کلامی و آنچه در ذهن هنرمند می‌گذرد نقش بسزایی دارد. تلفیقی از یک فضای خاکستری رنگی که در کل اثر می‌چرخد و رنگهایی همچون سفید، سیاه، سبز، قرمز، آبی و زرد که به نوعی اشاره به نقش اول، مهمترین بخش از این تئاتر بصری و یا رخدادی‌است که آزادی، مرگ، جنبش، صلح، جنگ و دیگر مسائل مربوط به یک تغییر و تحول عظیم را روایت می‌کند.
سعدالدین با درایت تمام و ایجاد یکپارچگی دو هنر تصویری و نوشتاری بعدی دیگر از جامعه‌اش را همچون هنرمندان قرن ۱۸ و ۱۹ و هنرمندانی که در جنگ جهانی دوم و نمایش اعتراض به آن آثار بسیاری برای ثبت وقایع خلق کرده‌اند، به تصویر می‌کشد.
باتوجه به تمامی نکاتی که تا به اینجا به آن‌ها اشاره شد، کادرهای نقاشی در این مجموعه گویی بیانگر یک سلول انفرادی هستند و شخص محبوس روایتگر داستان پشت پرده است. به عبارتی نقاش با بهره‌گیری از توانایی‌اش در نویسندگی، یک مجموعه نمایشی به تصویر درآورده‌است‌که هر کادر بصری برای مخاطب نمایشی مجزا اما پیوسته و وابسته بهم را اجرا می‌کند.
مخاطب ناخودآگاه در یک تاریخچه سیاسی از گذشته تا به امروز و نگاه جامعه به آنچه رویکرد فمینیست خوانده می‌شود قرار می‌گیرد که در بعضی قسمت‌ها سعدالدین با بازی با رنگ‌های سرد و خاموش اشاره به دوران سختی، رنج‌ها و شکنجه‌های پیش آمده دارد و در بخش‌های دیگر با رسم خطوط به شکل داربست به سلول‌ها و گاهی اتاقی با یک میز که فردی در پشت آن نشسته‌است به یک قرار داد دو نفره که پایانش یک اعتراف اجباریست اشاره می‌کند. این‌ها مسائلی است که از گذشته تا به امروز در تمامی دولت‌ها و انقلاب‌ها همگان شاهد آن بوده‌اند. از این رو است‌که مفهوم زیر ساختی آثار سعدالدین نمایشگر سیر تکامل یافته‌ایی در تاریخ محسوب می‌شود.
نمایشگاه مسعودسعدادین با عنوان گذر از نقاشی از تاریخ ۱۹ آبان ۱۴۰۲ تا تاریخ ۷ آذر ۱۴۰۲ در گالری پروژه‌های۰۰۹۸۲۱ به آدرس: تهران خیابان کریم‌خان زند، خیابان خردمند شمالی، کوچه‌هجدهم، شماره۲۵ در حال برگزاری است.