دورهٔ آبی دوره‌ای در زندگی هنری پابلو پیکاسو است که سال‌های 1901تا 1904 را شامل می‌شود که از نقاشی‌های مهم این دوره می‌توان به گیتار‌‌‌‌‌‌‌زن پیر، تراژدی، تدفین کاساگماس و زندگی اشاره کرد.
به گزارش تجسمی آنلاین، پیکاسو در آغاز این دوره جوانی ۱۹ ساله بود. مشخصهٔ تابلوهای خلق‌شده در این دوره رنگ آبی و سبز آن‌ها است. این تابلوها دارای فضایی غم‌آلود هستند و مردم فقیر، مست و گدایان را نشان می‌دهند. پیکاسو در طول دورهٔ آبی چندین بار به پاریس سفر کرد و تابلوهایش را در این شهر و بارسلون خلق کرد. خودکشی کارلوس کاساگماس، دوست پیکاسو از جمله رویدادهای بود که بر این دوره تأثیر گذاشت.
پیکاسو در سال ۱۹۰۴ به پاریس بازگشت و از آن زمان وارد دورهٔ دیگری به نام «دوره صورتی» یا «دوره دلقک» شد.