به گزارش تجسمی آنلاین، تأثیرات نقاشی مغرب زمین در دوره پیشینیان به خصوص دوران قاجاریه، باعث ظهور سبکی در قلمرو نقاشی ایران شد که بعدها «مکتب قاجار» نام گرفت. بازگشت جلیل ضیاءپور از فرانسه نقاشی معاصر ایران و نیز مجادلات کهنه و نو، همراه با نقاشی ها و نوشته‌های او و همفکرانش را وارد مرحله جدیدی ساخت. آشنایی او با استادان فرانسوی و شیوه کوبیسم سبب شد تا این هنر به ایران راه پیدا کند و پیروان بسیاری را به خود جلب کند و دیدگاه های نوین نقاشی را به هنردوستان نشان دهد.
جلیل ضیاءپور در پنجم اردیبهشت ۱۲۹۹ در بندر انزلی چشم به جهان گشود. او از همان کودکی به نقاشی علاقه مند بود و آثار بسیار زیادی نیز در همان سال های ابتدایی زندگی خود به یادگار گذاشت. پس از گذراندن تحصیلات خود در مقطع متوسطه راهی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و پس از آن به منظور فراگیری بیشتر این هنر راهی فرانسه شد. پس از چند سالی در فرانسه زیر نظر آندره لوت و دیگر اساتید فرانسوی با شیوه کوبیسم آشنا شد و به ایران بازگشت. بدینسان، شیوه به اصطلاح کوبیسم به قلمرو هنرهای تجسمی ایران راه یافت و پیروانی پیدا کرد. ضیاءپور در ۱۳۳۱ خورشیدی از طرف اداره کل هنرهای زیبای کشور دعوت به کار شد و به فعالیت‌های فرهنگی-هنری، مشاغل و ماموریت‌های متعددی مانند بنیان‌گذاری هنرستان‌های هنرهای تجسمی دخترانه و پسرانه تهران و دانشکده هنرهای تزئینی، ریاست موزه مردم‌شناسی و... پرداخت. در ۱۳۵۷ خورشیدی از خدمات دولتی بازنشسته شد و از آن زمان تا روزهای پایانی زندگی به پژوهش، تالیف و تدریس در دانشکده‌های هنرهای دراماتیک و هنرهای تزئینی، دانشگاه مجتمع هنر اسلامی، تربیت مدرس و الزهرا همت گماشت.
ضیاءپور با همفکرانش به پایه‌گذاری انجمن هنری «خروس جنگی» که مجمعی پیشرو در زمینه طرح عرصه‌های هنر نو خاصه ادبیات، تئاتر، موسیقی و نقاشی بود و نیز چاپ مجله‌ای با همین نام اقدام کرد و نظریه‌اش را در خصوص هنر تجسمی نقاشی به نام «لغو نظریه‌های مکاتب گذشته و معاصر از پریمیتیو تا سوررئالیسم» عرضه کرد. او در طول فعالیت هنری خود به‌عنوان نقاش، همواره سردمدار نوگرایی و اشاعه دهنده هنر مدرن بود و آغاز کننده نقد هنری در ایران است. ضیاءپور با چند گروه با عناوین مقلدان شیوه‌های گذشته، مدرنیست‌های بی‌ریشه برگشته از خارج و طرفداران اسلوب‌ها به مبارزه نظری پرداخت. سعی او بر این بود تا با تکیه بر ظرفیت فرهنگ بومی، هویت ایرانی را حفظ کند اما با زبان جهانی سخن بگوید و آن را عرضه دارد و در نهایت فرهنگ ایرانی خویش را تعالی بخشد.
آثار جلیل ضیاءپور به دلیل دارا بودن مضامین اصیل ایرانی، ساده‌سازی در فیگورها، پایبندی به سطوح سنتی به همراه خطوط هندسی، آگاهی به ترکیب‌بندی و به‌طور کلی شیوه خاص نقاشی معروف است. سفر تحقیقی وی به کویر و نواحی مختلف ایران برای کاوش‌های مردم شناختی، توجه او را به زندگی ایلیاتی جلب کرد. او نوع رفتار، آداب و رسوم، پوشاک و زیورآلات آنان را درخور توجه دید و در آثار خود از این منابع الهام گرفت و به سبب گرایش تحقیقی‌اش در زندگی روستاییان، مضامین ایلیاتی به گونه‌ای تمثیلی در آثار او ظاهر شد.