به گزارش تجسمی آنلاین، بسیاری از نقاشان مشهور قرن نوزدهم و بیستم با گرفتن تصویر عکاسی و تصاویر کمیابی که از آنها به ثبت رسیده امروز ما را در مقایسه چهره واقعی خود با خودنگاره ها کمک می کنند.   

سلف پرتره یا خودنگاره طیف وسیعی از آثار هنری را به خود اختصاص می دهد که با گذر زمان و هرچه نزدیکتر شدن به هنر دوران معاصر اهمیتش افزایش میابد چرا که " نفس " یا " خود " به عنوان گوهری با ارزش در فردیت، شخصیت و اصالت هر فردی تاثیر انکار نشدنی دارد و هنرمند با به تصویر کشیدن تصویر خود به بازگو کردن آن " من " می پردازد. منی که در طول زندگی روزمره انسان های عادی با آن رو به رو شده و از آن به سادگی گذشته اند اما هنرمند آن را ثبت کرده است.

سلف پرتره در قرن ۱۵ توسط آلبرشت دورر نقاش آلمانی به عنوان موضوعی جدید پا به عرصه ی هنر گذشت. باوجود اینکه در قرن ۱۵ شاهد آثاری با موضوع سلف پرتره هستیم اما این ژانر از هنر با عنوان سلف پرتره در سال ۱۸۲۱ در لغت نامه آکسفورد و در سال ۱۹۲۸ با عنوان اتوپرتره در لغت نامه لیتی روبرت ثبت شد و پس از آن سلف پرتره در عرصه هنر آوازه اش بیشتر به گوش هنرمندان و مخاطبان رسید تا آن که از قرن ۱۹ به بعد مورد توجه و استقبال بیشتری قرار گرفت.