تجسمی آنلاین:شروین‌کندری: مریم طباطبایی با آثار خود در این نمایشگاه سخن از داشته‌هایی می‌کند که دیگر وجود خارجی ندارند و یک پارادوکس معنایی را با خود به همراه دارد.
مریم‌طباطبایی متولد۱۳۵۹ است. وی مدرک کارشناسی نقاشی از دانشگاه الزهرا، تهران در سال ۱۳۷۷ و مدرک کارشناسی ارشد نقاشی خود را از دانشگاه هنر تهران در سال ۱۳۸۵ اخذ کرده است.
طباطبایی نقاش، تصویرگر و مدرس نقاشی و برگزیده اول بخش کودک جشنواره مطبوعات سال ۱۳۹۲ و منتخب انجمن کتاب کودک و نوجوان مونیخ برای کتاب معمای دیوانه کله آبی وکلاغ سفید در سال ۲۰۰۹ شده است.
وی بیش از چهل عنوان کتاب شعر و داستان کودک و نوجوان را تصویر گری کرده و از سال ۱۳۸۴ تاکنون در بیش از هفتاد نمایشگاه گروهی و چندین نمایشگاه انفرادی در ایران و خارج از ایران حضور داشته‌است.
نمایشگاه اخیر او با عنوان " از صدای شکستن" که در گالری نیان برگزار شده مخاطب را با نگاهی متفاوت از پیرامون و جامعه خود مواجه می‌سازد. در واقع آنچه به نمایش در آمده یک سیر نزولی خاطرات از گذشته‌ایی دور تا به امروز از دید هنرمند است‌که به مرور زمان ماهیت اصلی خود را از دست داده و به یک انزوا و مخروبه‌ایی بدل شده‌است و از دریچه نگاهی دیگر مخاطب را متوجه و در جریان از بین رفتن اصالت و زیرساخت‌های فرهنگی، تاریخی و تمدن کهن قرار می دهد.
در وهله نخست مخاطب با دنیایی غوطه ور در تاریکی مواجه می شود، اما بعد از جلب توجه حس حضور در این رویداد به او القا می‌شود.
به نحوی این مجموعه یاد‌آور اتفاق ها و رویدادهایی است که تاریخ ساز شده و گاها خاطرات تلخی را برجای گذاشته‌اند. به عبارتی دیگر نمایشگاه پیش رو یک دگرگونی را به نمایش در می‌آورد که مخاطب با لحظه‌لحظه آن همزاد پنداری می‌کند و خاطراتی تلخ و نوستالژیک از گذشته تا به امروز در ذهنش به سرعت مرور می‌شود.
در این مجموعه بهره‌گیری از ابزار هنری رنگ روغن روی مقواهای گلاسه به هنرمند کمک شایانی برای انتقال آنچه در ذهن می‌پروراند داشته‌است.
طباطبایی با استفاده از در هم آمیختگی خطوط یک ویرانی را به نمایش می‌گذارد که وارونگی خاطرات را به همراه دارد. همین امر سبب می‌شود تا مخاطبان آثار او برای درک بهتر زیرساخت‌های معنایی موجود در مقابل آثار بیشتر تامل کنند و به دنبال بخشی از خود واقعی‌شان که در این ویرانی‌ها مفقود شده، واکاوی کنند.
از صدای شکستن در واقع سخن از داشته‌هایی می‌کند که دیگر وجود خارجی ندارند و این پارادوکس معنایی در آثار گاهی در یک فیگور که دستانش را روی سرش گذاشته ، گویی از صدا و موج انفجار بر روی زمین افتاده یا پناه گرفته به نمایش در می‌آید.
در دیگر آثار خاطراتی که به شکل هاله‌ایی از فیگور و یادواره‌ایی از گذشته از دست رفته اند رویت‌پذیر می‌شوند و یا روند یک زندگی که به جابجایی، گاهی فرار و یا زندگی در تنهایی و انزوا حاصل آن است منجر می‌شود، در این جابجایی با جعبه‌های باز یا بسته شده بر اثر فشار موجود تاکید بیشتری می‌کند.
اگر از بُعدی دیگر به مجموعه نگاه شود شبیه به بام‌های لغزانی است‌که در انبوهی از بیگانگی و چندگانگی مدفون شده و فضای اکسپرسیو موجود در آثار، استفاده از تضاد تیرگی و روشنی، خطوط هیجان انگیز یاد آور هنر و آثار بر جای مانده از جنگ‌ها و خرابی های بسیاری همچون جنگ جهانی دوم است. آثاری که کاملا تزلزل و ویرانی روحی و جسمی را به یاد می‌آورد.
در آثار طباطبایی آنچه به خوبی مشهود است بازی درست و به موقع با خطوط در یک کادر بصری است که گاهی همراهی آن با سطوح تعبیر دیگری به خود می‌گیرد. به عبارتی خطوط اشاره به سیر زمانی و یک عمل رفت و برگشت دارد و سطوح برجای مانده بقایای آنچه‌که از یک فاجعه در خاطرات وجود دارد را معنا پذیر می‌کند. این اتفاقات و ویرانی ها فقط اشاره به جنگ نمی‌کند، در بعضی موارد تداعی‌گر یک پیش‌آمد تلخ و نابودگر که در پایین‌ترین لایه‌ی ناخودآگاه شخص یا مخاطب وجود دارد می‌شود که صحبت از جنبه روانشناختی مجموعه مریم طباطبایی را به میان می‌آورد.
آثار حاضر در این نمایشگاه یک هویت پیوسته و وابسته‌ایی را به نمایش می‌گذارد که نمی‌توان آن را تنها به یک رویداد ناهنجار بسط داد. درواقع یک هویت ملموسی است که از ذهن هنرمند برون ریخته و بازدیدکنندگان هریک به نحوی با آن در جریان زندگی شخصی خود مواجه شده‌اند.
نمایشگاه انفرادی مریم طباطبایی با عنوان " از صدای شکستن " از تاریخ ۲۴ آذر ۱۴۰۲ تا تاریخ ۸ دی ۱۴۰۲ در گالری نیان به آدرس هفت تیر، خیابان مفتح جنوبی، خیابان تور، خیابان ورمز آبادی، بن بست ابهری، پلاک ۵ برگزار شد.